Vijftig Tinten Vrij

08-05-2020

Sterren: >< >< >< >< >
Auteur: E.L. James
Vertaald: Uitgeverij Prometheus
en Textcase
Gelezen: 12-04-2020 tot 08-05-2020

Samenvatting:

Toen Anastasia Steele de gedreven en getraumatiseerde zakenman Christian Grey voor het eerst ontmoette, ontvlamde er een sensuele affaire die hun beider levens voorgoed zou veranderen. Anastasia wist altijd al dat het niet gemakkelijk zou zijn om van Christian Grey te houden, maar nu zorgt hun relatie voor allerlei onvoorziene uitdagingen. Zo moet Anastasia leren omgaan met Christians extravagante levensstijl zonder haar eigen integriteit of onafhankelijkheid te verliezen, en moet Grey zijn dwangmatigheid zien te bedwingen en de gruwelen uit zijn verleden gaan accepteren. Nu ze eindelijk samen zijn, leven ze in een wereld vol liefde, passie, intimiteit, rijkdom en eindeloze mogelijkheden. Maar juist op het moment dat ze het geluk in handen lijken te hebben, dreigt het noodlot Anastasia's zwartste nachtmerries werkelijkheid te maken.

Het Vonnis:

Een mooi boek, wat een stuk minder vlot weg leest dan het vorige deel. Vooral de eerste 150 tot 200 pagina's vond ik erg pittig om doorheen te komen. Daarna las ik het boek alsnog vrij vlot uit. Een heel gedetailleerde 'erotische roman', welke erom bekend staat dat het al miljoenen vrouwen in vuur en vlam zou hebben gezet. Ik kan me goed indenken dat dat inderdaad zo is, want ik ben het op zich wel met die miljoenen vrouwen eens. Al vond ik zelf wel dat er misschien minder aandacht aan de erotiek besteed is, en meer aandacht aan de dreiging van Jack Hyde en zijn handlanger. Ook vond ik dat er een vrij uitgebreid stuk besteed is aan "de toekomst", die dan weer heel snel en met sprongen beschreven wordt...

Ik heb dit boek van mijn (inmiddels ex-)partner cadeau gekregen, dankjewel LvO!

Lievelingspersonage:
Anastasia Steele/Grey & Christian Grey

Mooiste scène:

Christian geeft me een klein, luxe verpakt doosje met een kleine wenskaart erbij. Ondanks alle bezorgdheid over mijn vader voel ik de opwinding en het enthousiasme van Christian en dat is aanstekelijk. Ik lees de kaart.

Christian Grey: Voor al onze primeurs op je eerste verjaardag als mijn geliefde vrouw. Ik hou van je. C x.

Anastasia Grey: Ik hou ook van jou.

Ik maak voorzichtig het papier los om het niet te scheuren en vind een prachtig rood leren doosje. Cartier. Ik herken het door min tweede-kans-oorbellen en mijn horloge. Voorzichtig maak ik het doosje open en vind daarin een fijn bedelarmbandje van zilver, platina of witgoud - ik weet het niet, maar het is werkelijk magisch. Er hangen verschillende bedeltjes aan: de Eiffeltoren, een Londense taxi, een helikopter - Charlie Tango, een zweefvliegtuigje - het zweefvliegen, een catamaran - The Grace, een bed en een ijshoorntje?

Christian Grey: Vanille?

Anastasia Grey: Christian, dit is prachtig. Dank je. Het is 'yar'.

Christian Grey: Het hartje is een medaillon. Daar kun je een foto in doen.

Anastasia Grey: Een foto van jou. Altijd in mijn hart.

Hij schenkt me zijn mooie, hartverwarmend verlegen glimlach. Ik speel met de laatste twee bedeltjes: een letter C - O ja, natuurlijk, ik was de eerste vriendin die zin voornaam gebruikte. Ik glimlach bij de gedachte. En tot slot is er een sleutel.

Christian Grey: Tot mijn hart en ziel.

Het moment dat ik het boek het liefste door de kamer wilde slingeren:

"Christian Grey: Verdomme! Ana, vertel me nou toch wat er aan de hand is! Alsjeblieft. Ik word gek van je.

Anastasia Grey: Ik ben in verwachting.

Christian Grey: Wat zeg je? Hoe?

Hoe... hoe? Wat voor belachelijke vraag is dat nou weer? Ik bloos en schenk hem een geamuseerde wat-denk-je-zelf blik. Zijn houding verandert op slag en zijn ogen verharden.

Christian Grey: Je injectie? Ben je je injectie vergeten? Jezus, Ana! Je hoeft maar één ding, één ding te onthouden. Shit! Ik kan het verdomme niet geloven. Hoe kon je zo stom zijn?

Ik wil hem vertellen dat de injectie niet heeft gewerkt, maar ik kan niets uitbrengen.

Anastasia Grey: Het spijt me.

Christian Grey: Spijt? Fuck!

Anastasia Grey: Ik weet dat de timing niet erg gunstig is.

Christian Grey: Niet erg gunstig! We kennen elkaar verdomme nog maar vijf minuten. Ik wilde je verdomme de wereld laten zien en nu... Fuck. Luiers, kots en poep! Ben je de injectie vergeten? Vertel. Of heb je dit expres gedaan? Ik dacht dat we het hierover eens waren!

Anastasia Grey: Ik weet het. Dat was ook zo. Het spijt me.

Christian Grey: Dit is de reden. Hierom houd ik van controle. Zodat dit soort shit niet gebeurt en alles naar de klote helpt.

Anastasia Grey: Christian, schreeuw alsjeblieft niet tegen me.

Christian Grey: Fuck. Denk je dat ik er klaar voor ben om vader te worden?

Anastasia Grey: Ik weet dat we hier allebei niet klaar voor zijn, maar volgens mij wordt je een fantastische vader.

Christian Grey: Hoe kun jij dat verdomme nou weten! Vertel maar eens hoe! O, krijg ook maar het heen en weer!

Christian draait zich om en beent in de richting van de hal waarbij hij zijn jasje pakt als hij de grote kamer uit loopt. Zijn voetstappen weerklinken op de houten vloer en hij verdwijnt door de dubbele deuren naar de hal, waarbij hij de deur achter zich dichtslaat en mij nogmaals doet opspringen.

Ik ben alleen met de stille, de stille, zwijgende leegte van de grote kamer. Ik huiver ongewild, terwijl ik als verdoofd naar de gesloten deuren staar. Hij is bij me weggelopen. Shit! Zijn reactie is nog veel erger dan ik me ooit had kunnen voorstellen. Ik duw mijn bord weg en vouw mijn armen over elkaar op de tafel. Ik leg mijn hoofd erop en huil.

Dit wil ik later echt nog met iemand bespreken:

Elena Robinson: Het was fijn om je te zien. Ik begrijp het nu. Maak je geen zorgen. Je wordt een fantastische vader.

Het is van Mrs. Elena Takketrol Robinson. Shit. Daar is hij heen gegaan. Hij is bij háár geweest. Ik staar naar de sms en kijk vervolgens naar de slapende gestalte van mijn man. Hij is tot halftwee vannacht gaan drinken - met háár. Hij snurkt zachtjes en slaapt de slaap van een ogenschijnlijk onschuldige dronkenlap die van geen kwaad weet. Hij ziet er zo sereen uit. O nee. Mijn benen worden drilpudding en ik zak langzaam op de stoel naast het bed, vol ongeloof. Rauw, bitter, vernederend verraad doorboort me. Hoe kon hij? Hoe kon hij nou naar haar toe gaan? Brandende, boze tranen rollen over mijn wangen. Zijn woede en angst, zijn behoefte om naar me uit te halen kan ik begrijpen en vergeven - al is het maar net. Maar dit... dit verraad is te veel. Ik trek mijn knieën op tegen mijn borst en sla mijn armen eromheen, ter bescherming van mezelf en mijn Kleine Propje. Ik schommel heen en weer en huil zachtjes. Wat had ik moeten verwachten? Ik ben te snel met deze man getrouwd. Ik wist het - ik wist dat het zo ver zou komen. Waarom. Waarom? Hoe kon hij me dit aandoen? Hij weet hoe ik over die vrouw denk. Hoe kon hij naar haar toe gaan? Hoe? Het mes draait langzaam en pijnlijk rond, diep in mijn hart en verscheurt me. Zal het altijd zo blijven?

Door mijn tranen heen is zijn liggende silhouet vaag en schemerig. O, Christian. Ik ben met hem getrouwd omdat ik van hem hou en diep vanbinnen weet ik dat hij van mij houdt. Ik moet denken aan zijn verjaardagscadeau. Voor al onze primeurs op je eerste verjaardag als mijn geliefde vrouw. Ik hou van je. C x. Nee - ik wil niet geloven dat het altijd zo blijft: twee stappen vooruit en drie stappen achteruit. Maar zo is het wel altijd geweest met hem. Na elke terugval komen we centimeter voor centimeter vooruit. Hij trekt wel bij... echt. Maar doe ik dat ook? Zal ik hiervan herstellen... van dit verraad? Ik denk aan hoe hij is geweest dit afgelopen, vreselijke, fijne weekend. Zijn rustige kracht terwijl mijn stiefvader met letsel en in coma op de intensive care lag... mijn surpriseparty, waarvoor hij mijn familie en vrienden samenbracht... dat hij me voor het Heathman achteroverboog en kuste en plein public. O, Christian, je legt druk op al mijn vertrouwen, al mijn geloof... en ik hou van je.

Christian beweegt en rolt om, terwijl hij zijn benen vanaf de zijkant van het bed optrekt en zich opkrult onder het dekbed. Hij strekt een hand uit alsof hij iets zoekt, gromt en fronst dan, maar valt weer in slaap met zijn arm uitgestrekt. O, Vijftig. Wat moet ik nou met je? En wat was je verdomme aan het doen met Takketrol? Ik moet het weten.

Ik kijk nog een keer naar die vreselijke sms en bedenk snel een plan. Ik adem diep in en stuur de sms door naar mijn BlackBerry. Stap één voltooid. Ik bekijk snel de andere recente sms'jes, maar zie alleen berichten van Elliot, Andrea, Taylor, Ros en mij. Geen van Elena. Goed zo, denk ik. Ik verlaat het berichtenscherm, opgelucht dat hij niet vaker heeft ge-sms't en mijn hart klopt in mijn keel. O hemel. De achtergrond op zijn telefoon is foto na foto van mij, een lappendeken van kleine Anastasia's in verschillende poses - onze huwelijksreis, ons recente zeilweekend en ook een aantal van Josés foto's. Wanneer heeft hij dat gedaan? Dat moet pasgeleden zijn geweest.

Ik zie zijn e-mailicoontje en er kruipt een verleidelijk idee mijn hoofd binnen... Ik zou Christians e-mails kunnen lezen. Kijken of hij met haar heeft gesproken. Zal ik dat doen? Mijn innerlijke godin, gehuld in jadegroene zijde, knikt meelevend en haar mond staat nors. Voordat ik mijzelf kan tegenhouden, schend ik zijn privacy.

Gia was merkbaar afstandelijker. Heb jij iets tegen haar gezegd? Het was Christian en Ana toen ze aankwam en meneer en mevrouw Grey toen ze vertrok. Je bent toch niet jaloers? Ze reageert alleen maar op de buitenkant. Ana, ze is een seksueel roofdier. Absoluut niet mijn type. Hoe kun je nou jaloers op haar zijn? Of op iemand anders? Er is niets aan haar wat me interesseert. Jij zult altijd de enige blijven. Hoe kun je iets anders denken? Heb ik ooit laten blijken dat ik ook maar enige interesse heb in iemand anders? Ik wil je gewoon alles geven, Anastasia, alles wat je hartje begeert.
- Christian Grey