Vijftig Tinten Donkerder

04-04-2020

Sterren: >< >< >< >< ><
Auteur: E.L. James
Vertaald: Uitgeverij Prometheus
en Textcase
Gelezen: 30-03-2020 tot 04-04-2020

Samenvatting:

In Vijftig Tinten Donkerder wordt Anastasia Steele afgeschrikt door Christian Greys duistere geheimen, en verbreekt ze haar relatie met de gekwelde miljardair. Ze start een nieuw leven en begint een carrière bij een uitgeverij in Seattle, maar haar contante verlangen naar Grey blijft haar gedachten domineren. Wanneer hij haar een nieuw voorstel doet kan ze hem dan ook niet weerstaan. Al snel komt Anastasia meer te weten over het hartverscheurende verleden van de beschadigde en veeleisende Christian dan ze ooit voor mogelijk had gehouden, en wordt ze geconfronteerd met de vrouwen uit zijn verleden. Terwijl Grey worstelt met zijn demonen moet Anastasia de belangrijkste beslissing van haar leven nemen.

Het Vonnis:

Een mooi boek, wat nóg vlotter weg leest dan het vorige deel. Een ontzettend gedetailleerde 'erotische roman'. welke erom bekend staat dat het al miljoenen vrouwen in vuur en vlam zou hebben gezet. Ik kan me wederom heel goed indenken dat dat inderdaad zo is, want ik ben het met die miljoenen vrouwen eens!

Een boek met een verhaal wat mij nieuwe inzichten heeft gegeven. Want is nu de erotiek en de soort van 'romantiek' de rede dat zo veel vrouwen in vuur en vlam staan na het lezen van deze serie? Of heeft het misschien een diepere reden?

Ik denk dat het een combinatie van beide is. Christian is een extreem beschadigde jongeman, die zijn duistere fantasieën (met instemming van de vrouw) naleeft. Anastasia is onschuldig, lief, geduldig, zorgzaam en heeft een uitgesproken mening. Een vrouw die in alles letterlijk het tegenovergestelde is van wat Christian kent, wat ervoor zorgt dat hij zich intiem én romantisch tot haar aangetrokken voelt. Hij past zich voor haar aan naar wat zij wel en niet verdraagt en verlangt. Zij 'geneest' hem en hij veranderd in de perfecte geliefde...

Is dat niet juist de fantasie die de gemiddelde vrouw heeft wanneer ze bewust een relatie aangaat met een 'foute man'? De fantasie dat je hem kunt 'genezen' waarna hij de perfecte geliefde zou kunnen zijn?!

Ik heb dit boek van mijn (inmiddels ex-)partner cadeau gekregen, dankjewel LvO!

Lievelingspersonage:
Anastasia Steele & Christian Grey

Mooiste scène:

Christian Grey: Ik zou je graag nog beter leren kennen.

Anastasia Steele: Dat geldt ook voor mij, Grey. Waar ging je nachtmerrie over?

Christian Grey: Het gebruikelijke. Ik ben een jaar of drie, en de pooier van de heroïnehoer is weer eens laaiend. Hij rookt maar door, steekt de ene peuk aan met de andere, en hij kan geen asbak vinden. Het deed pijn. Ik herinner me vooral de pijn. Daar heb ik nachtmerries over. Dat, plus het feit dat zij niets deed om hem tegen te houden.

O nee. Dit is onverdraaglijk. Ik hou hem nog steviger vast, mijn benen en armen klemmen hem tegen me aan, en ik probeer te voorkomen dat de wanhoop me verstikt. Hoe kan iemand een kind zo behandelen?

Christian Grey: Soms ligt ze in mijn droom gewoon op de grond. En ik denk dat ze slaapt. Maar ze beweegt niet. Ze beweegt nooit. En ik heb honger. Echte honger. Er is een harde knal en hij is terug. Hij slaat me zo hard, terwijl hij de heroïnehoer vervloekt. Zijn eerste reactie was altijd om zijn vuisten of zijn riem te gebruiken.

Anastasia Steele: Is dat waarom je liever niet aangeraakt wordt?

Christian Grey: Dat ligt ingewikkeld. Ze hield niet van mij. Ik hield niet van mezelf. De enige aanraking die ik kende was wreed. Daar komt het door. Flynn kan het beter uitleggen dan ik.

Anastasia Steele: Mag ik een keer met Flynn praten?

Christian Grey: Heb ik je besmet met de Vijftig Tinten?

Anastasia Steele: Je weet niet half hoe. Maar ik vind het wel fijn hoe je me besmet.

Christian Grey: Ja, mevrouw Steele, dat vind ik ook lekker.

Hij gaat rechtop zitten en kust me. Even blijft hij naar me staren.

Christian Grey: Je bent me zo dierbaar, Ana. Ik meende het echt, dat ik met je wil trouwen. Dan kunnen we elkaar echt leren kennen. Ik kan voor je zorgen. Jij kunt voor mij zorgen. We kunnen kinderen krijgen, als je dat wil. Ik leg mijn wereld aan jouw voeten, Anastasia. Ik wil jou, lichaam en geest, voor altijd.

Het moment dat ik het boek het liefste door de kamer wilde slingeren:

Tegen kwart over zes is het kantoor uitgestorven. Alles ligt klaar voor Jack. Zijn taxi naar de luchthaven is geboekt en ik hoef hem alleen nog zijn papieren te geven. Ik kijk bezorgd door het raam, maar hij zit nog ingespannen te telefoneren en ik wil hem niet storen. Zeker niet met zijn humeur van vandaag. Terwijl ik wacht tot hij zover is, realiseer ik me dat ik vandaag nog niets gegeten heb. O shit, dat gaat Vijftig niet op prijs stellen. Ik glip snel naar de keuken om te zien of er nog koekjes overgebleven zijn. Als ik de gemeenschappelijke koektrommel opendoe, verschijnt Jack ineens in de deuropening. Ik schrik ervan.

Jack Hyde: Welnu Ana, dit lijkt me een goed moment om het te hebben over jouw missers.

Hij stapt naar binnen en doet de deur achter zich dicht. Mijn mond is acuut kurkdroog terwijl in mijn hoofd alle alarmbellen rinkelen. Zijn lippen vertrekken tot een groteske glimlach, en zijn ogen glinsteren een diep, donker kobaltblauw.

Jack Hyde: Eindelijk ben je een moment alleen. En... zul je nu een braaf meisje zijn en goed luisteren naar wat ik zeg?

Anastasia Steele: Jack, daar hebben we nu niet echt tijd voor. Je taxi komt over tien minuten en ik moet je alle documenten nog geven.

Jack Hyde: Weet je wel dat ik het tegen Elizabeth heb opgenomen om jou deze baan te bezorgen...

Anastasia Steele: Wat is precies het probleem? Als je klachten hebt, kunnen we vragen of personeelszaken erbij komt zitten om erover te praten. We kunnen dit met Elizabeth bespreken in een formelere omgeving bespreken.

Jack Hyde: We hebben personeelszaken echt niet nodig om dit af te handelen, Ana. Toen ik je in dienst nam, dacht ik dat je een harde werker zou zijn. Ik dacht dat je potentieel had. Maar nu weet ik het niet meer zo zeker. Je bent afgeleid en slordig. En ik vraag me af... houdt je vriendje je van het werk? Ik besloot je e-mailaccount te bekijken om te zien of ik wat aanknopingspunten kon vinden. En weet je wat ik ontdekte, Ana? Wat er niet klopte? De enige persoonlijke e-mails in jouw account waren aan dat stoere vriendje van je gericht. En toen dacht ik... waar zijn zijn e-mails? Die waren er niet. Niks, nakkes, nada. Dus wat is er aan de hand, Ama? Waarom staan zijn e-mails niet in ons systeem? Ben je soms zijn bedrijfsspion? Ben je hier gepoot door Greys bedrijf? Is dat het?

Anastasia Steele: Je vertelt me net dat je Elizabeth hebt moeten overhalen om me aan te nemen. Hoe kan ik dan als spion zijn ingezet? Het is het een of het ander, Jack.

Jack Hyde: Maar Grey heeft de reis naar New York voor ons verneukt, toch? Hoe heeft hij dat voor elkaar gekregen, Ana? Wat heeft je rijke, kakkerige vriendje gedaan?

Anastasia Steele: Ik weet niet waar je hebt over hebt. Je taxi is er. Zal ik je spullen halen?

Jack Hyde: Ik wil dat je ergens over nadenkt terwijl ik in New York bent. Ik heb je deze baan bezorgd en ik verwacht dat je je dankbaarheid toont. Sterker nog, daar heb ik recht op. Ik heb moeten vechten om jou te krijgen. Elizabeth wilde iemand met betere kwalificaties, maar ik - ik zag iets in jou. Dus, wij moeten maar eens afspraken maken. Afspraken waarbij jij mij tevreden houdt. Begrijpen we elkaar, Ana? Zie het maar als een aanvulling op je taakomschrijving, zo je wilt. En als jij mij tevreden houdt, zal ik niet verder graven naar hoe jouw vriendje aan de touwtjes trekt, zijn contacten aanwendt of een wederdienst vraagt van een van die kakkerige slijmballen uit zijn studentenclub.

Mijn mond valt open. Hij chanteert me! Voor seks! En wat heb ik tegen hem in te brengen? Het nieuws over de overname door Christian wordt nog drie weken geheimgehouden. Ik kan het bijna niet geloven. Seks - met mij!

Jack komt dichterbij tot hij vlak voor me staat en me recht in mijn ogen kijkt. Zijn walgelijke zoete aftershave dringt mijn neusgaten binnen - het is misselijkmakend - en als ik me niet vergis ruik ik de bittere stank van alcohol in zijn adem. Fuck, hij heeft gedronken...

Dit wil ik later echt nog met iemand bespreken:

Christian Grey: Ana, wat is er? Wat is er aan de hand?

Anastasia Steele: Ik ben niet goed genoeg voor jou. Ik kan niet alles zijn wat jij nodig hebt.

Christian Grey: Jij bent alles wat ik nodig heb.

Anastasia Steele: Toen ik jou zo met Leila zag...

Christian Grey: Waarom doe je me dit aan? Dit gaat niet om jou, Ana. Het gaat om haar. Op dit moment is dat meisje niet meer dan een ziek hoopje ellende.

Anastasia Steele: Maar ik voelde het... wat jullie samen deelden.

Christian Grey: Wat? Nee.

Hij steekt zijn hand uit en ik doe automatisch een stap naar achteren. Hij laat zijn hand zakken, knippert met zijn ogen. Het lijkt alsof hij in paniek raakt.

Christian Grey: Je loopt weg? Dat kan niet. Nee. Nee! Nee.

Hij grijpt zijn hoofd met beide handen vast, zijn ogen groot van paniek, en hij valt plotseling voor me op zijn knieën, met zijn hoofd gebogen, zijn handen steunend op zijn dijen. Hij haalt diep adem en zit onbeweeglijk.

Anastasia Steele: Wat? Christian, wat doe je? Christian! Wat ben je aan het doen? Christian, kijk me aan!

Zijn hoofd zwiept zonder aarzeling omhoog en hij kijkt me passief aan met een koele, grijze blik - bijna sereen... afwachtend. Holy fuck... Christian. De Onderdanige.

Christian op zijn knieën voor me, mij vasthoudend in zijn strakke, grijze blik, is het meest benauwende en ontnuchterende dat ik ooit gezien heb - nog meer dan Leila met haar pistool. De vage alcoholische roes waar ik last van heb, is meteen verdwenen en wordt vervangen door een prikkende schedel en een gevoel van naderend onheil, als het bloed uit mijn gezicht wegtrekt. Ik haal diep adem van de schok. Nee. Nee, dit is fout, zo fout en zo verontrustend. Hij blijft me passief aankijken, onbeweeglijk, zonder iets te zeggen. O fuck. Mijn lieve, arme Vijftig. Mijn hart knijpt zich samen en draait zich om. Wat heb ik in hemelsnaam met hem gedaan? De tranen prikken in mijn ogen.

Anastasia Steele: Alsjeblieft, niet doen. Ik wil dit niet. Waarom doe je dit? Zeg dan iets.

Christian Grey: Wat wil je graag horen?

De tranen lopen over mijn wangen. Ineens kan ik er niet meer tegen om hem zo te zien, in dezelfde onderdanige positie als dat armzalige schepsel van een Leila. Het beeld van een machtige man die eigenlijk nog steeds een klein jongetje is, die op een afschuwelijke manier misbruikt en verwaarloosd is, die denkt dat hij de liefde niet verdient, van zijn perfecte familie en zijn veel minder dan perfecte vriendin... mijn verloren jochie... het breekt mijn hart.

Medeleven, verlies en wanhoop strijden in mijn hart en ik ervaar een verstikkend gevoel van wanhoop. Ik zal moeten vechten om hem terug te brengen, om míjn Vijftig terug te brengen. Het idee van mij als Meesteres is absurd. Het idee dat ik Christian zou domineren is walgelijk. Dan zou ik op haar lijken - op de vrouw die hem dit heeft aangedaan. Ik ril bij die gedachte, vecht tegen de gal die opkomt in mijn keel. Dat kan ik écht niet. Dat wíl ik echt niet.

Als ik mijn gedachten een beetje helder op rij heb, zie ik maar één oplossing. Zonder van hem weg te kijken zak ik voor hem op mijn knieën. Op deze manier zijn we gelijken. We zitten op hetzelfde niveau. Dit is de enige manier om hem weer terug te halen.

Ik ga er niet vandoor. Ik loop niet weg. Alles wat er gebeurd is... het is overweldigend. Ik heb alleen wat tijd nodig om na te denken... wat tijd voor mezelf. Waarom ga je altijd van het slechtste uit? Ik dacht dat ik vanavond misschien beter terug zou kunnen gaan naar mijn appartement.
Je gunt me nooit de tijd... de tijd om eens over alles na te denken. We kennen elkaar nauwelijks, en al die bagage die jij met je meebrengt... ik moet... ik moet er gewoon over nadenken. En nu Leila... wat er dan ook met haar aan de hand is.. nu zij uit beeld is en geen bedreiging meer kan vormen... dacht ik... ik dacht... Toen ik je met Leila zag... Het was zo'n enorme schok.
Het was een blik in hoe je leven voorheen was... en... Het gaat er niet om dat ik niet goed genoeg voor je ben. Het was een kijkje in je leven en ik ben nu zo bang dat ik je ga vervelen, en dat je dan gaat... en dat ik dan eindig zoals Leila... een schim. Want ik hou van je, Christian, en als je me zou verlaten, zou dat zijn als een wereld zonder licht. Dan leef ik in de duisternis. Ik wil niet weglopen. Ik ben alleen zo bang dat je mij verlaat... Ik begrijp niet waarom je mij aantrekkelijk vindt. Je bent zo, nou ja, jij bent jij... en ik ben... Ik begrijp het gewoon niet. Jij bent mooi en sexy en succesvol en goed en aardig en zorgzaam - al die dingen - en ik niet. En ik kan de dingen niet doen die jij graag doet. Ik kan je niet geven wat je nodig hebt. Hoe kun je met mij nou gelukkig zijn? Hoe kan ik nu denken dat ik jou kan vasthouden? Ik heb nooit begrepen wat je in mij ziet. En toen ik jou met haar zag, realiseerde ik me dat. - Anastasia Steele