Ritueel
Sterren: >< >< >
Auteur: Mo Hayder
Vertaald: Yolande Ligterink
Gelezen: 05-12-2018 tot 09-12-2018
Samenvatting:
Het Vonnis:
Het boek zelf vond ik redelijk saai en persoonlijk ook niet echt thriller waardig, want daarvoor bevat het naar mijn mening niet genoeg spanning. Ook vond ik het heel storend dat er totaal geen chronologie in zit.
De eerste 200 pagina's heb ik gelezen, omdat ik heel nieuwsgierig was naar de 'kleine, naakte, zwarte wezentjes. De rest van het boek heb ik gelezen, omdat ik al over de helft was en ik dan graag het verhaal uitlees...
Lievelingspersonage:
Flea Marley & Jack Caffery
Mooiste scène:
Tig: Ik had dit lang geleden al moeten doen, Flea. Ik had altijd al meer belangstelling voor jou moeten hebben.
Flea: Hou in Godsnaam op. Ik weet niet waar je het over hebt.
Tig: O, nee? Weet je dat niet?
Flea: Tig? Jij bent homo.
Tig: Homo? Laat me nou even niet lachen, zeg. Homo?
Flea: Ja, ik bedoel dat je... Tig. Kom op. Zeg me dat je het niet meent.
Het moment dat ik het boek het liefst door de kamer wilde slingeren:
De Wandelaar: Ja, Jack Caffery, politieman. Plezier. Want daar hebben we het hier over. Over het plezier dat ik erin had. Ik ga er geen traan om laten, ik zal nooit of te nimmer berouw tonen, wat je ook mag verwachten. Ik zit hier om je te vertellen dat ik nog nooit zoveel plezier heb gehad in mijn leven als toen ik die man zijn ballen eraf sneed. Ik hield ze in mijn handen. Ik trok eraan, zo ver mogelijk naar me toe. En toen liet ik het mes over de huid gaan. Het ging erdoorheen zonder dat ik zelfs maar hoefde te duwen, en zijn huid schoot terug naar zijn lichaam als elastiek en daar stond ik met zijn ballen in mijn hand.
Dit wil ik later echt nog met iemand bespreken:
Caffery klikte de volgende afbeelding aan en er verscheen een ruwe tekening op het scherm van een dwergachtige figuur, met de tong uit zijn mond, die trots zijn penis aan de toeschouwer toonde. Toen Caffery het bijschrift las, met zijn stoel dicht bij het beeldscherm getrokken en de zonnestralen die door de jaloezieën in zijn gezicht drongen, werd hij helemaal kil vanbinnen.
"De penis van een Tokoloshe is een symbool van mannelijkheid en zijn gevaarlijkheid. Vrouwen zetten hun bed op bakstenen om buiten zijn bereik te blijven. Hij is traditioneel een watergeest en huist in de rivieroevers."
Ik had jullie nog voordat jullie proeven deden al kunnen vertellen dat die hele zaak niets te maken had met Zuid-Afrikaanse muti. Dan zouden zijn geslachtsdelen namelijk wél zijn verwijderd; het zou het eerste zijn dat ze hadden gedaan. En wat vreemd dat de politie haar aandacht richtte op Zuid-Afrika, terwijl het kind uit Nigeria kwam. Dat ze met Nelson Mandela ging praten. Je vraagt je af wat Nelson Mandela te maken heeft met een klein kind uit Nigeria. Dus als je het over "Afrikaanse Hekserij" hebt, vergeet je voor het gemak dat je het niet alleen over een diepgeworteld geloof hebt, maar bovendien over de geloven van zevenenveertig verschillende landen en talloze verschillende stammen. De medicijnen en mystieke rituelen verschillen enorm van regio tot regio. - Kaiser Nduka