Hier doet het Geen Pijn

14-05-2021

Sterren: >< >< >< >< ><
Auteur: Heidi Vanrompay &
Katherina Ritzoglou
Gelezen: 13-05-2021 tot 14-05-2021

Samenvatting:

Viki's leven draait om school, lachen met haar beste vriendin Sara, hangen in het clubhuis en spelen met haar hondje Molli. Maar op een zomerdag wordt dat leventje brutaal verstoord als Viki wordt aangerand door een vriend van haar broer. Viki schaamt zich voor wat er gebeurd is en is doodsbang voor de gevolgen. Ze durft niemand in vertrouwen te nemen, maar trekt zich terug in haar 'zeepbel', waar alles zachter wordt en zachter klinkt. Waar het geen pijn doet. De mensen in Viki's omgeving merken dat er iets scheelt en proberen de zeepbel te doorprikken. Langzaam maar zeker leert Viki weer vertrouwen en begint ze terug te vechten. Want ze staat er niet alleen voor...

Een ontroerend verhaal over een meisje dat jarenlang misbruikt werd, maar leert op te komen voor zichzelf. De auteur kreeg bij het schrijven hulp van jonge lezers en professionele hulpverleners. In een bijsluiter vind je nuttige informatie van politie, slachtofferhulp en traumapsycholoog Erik de Soir.

Het Vonnis:

"Voor lezers vanaf 12 jaar." Laat ik daar eerst eens mee beginnen...

Best een pittig verhaal voor lezers vanaf 12 jaar vind ik zelf, ondanks dat diverse jonge kinderen hebben geholpen met het schrijven van dit boek! Terwijl ik net begin met het lezen van dit verhaal, besef ik me dat dit niet een boek is wat ik nu al bij mijn bonusdochter op de boekenplank zou zetten. Dat terwijl zij dit wél bijna zou mogen lezen volgens de leeswijzer qua leeftijden. Véél te gedetailleerd en heftig voor een meisje wat nog onschuldig naar de wereld kijkt... Terwijl ik dit boek zelf op dezelfde leeftijd makkelijk zou hebben aangekund door mijn eigen leven; sterker nog ik denk dat me het achteraf gezien nog de juiste wegen had gewezen toen ik het vroeger nodig had...

Dat gezegd hebbende begrijp ik nu dus ook wáárom de leeftijd is geschaald op twaalf jaar; wanneer jij dit zelf mee maakt of hebt gemaakt, helpt het boek je de juiste wegen te vinden!

Dan mijn mening over het boek zelf; wauw. Ik ben even sprakeloos... Wat een heftig verhaal en wat heeft Viki zich alleen gevoeld in al die tijd dat de wereld voor haar niet te vertrouwen was, en zij zich óók nog verraden voelde door haar beste vriendin. Haar beste vriendin heeft daarentegen wel het beste met haar voorgehad en haar geholpen om de juiste hulp te krijgen dóór haar moeder in te schakelen. En dat is wat een beste vriendin doet, want uiteraard; geheimen mogen er zijn... maar een geheim kun je beter alleen geheim houden als het ook een leuk geheim is!

Lievelingspersonage: Viki, Sara & Bert

Viki is het hoofdpersonage in dit boek. Zij is een lief, vriendelijk en vrolijk meisje van pas dertien jaar. Op een dag wordt ze uitgenodigd bij de beste vriend van haar broer thuis om te komen luisteren naar de nieuwste muziek die hij heeft weten te bemachtigen. Ondanks dat ze zich vanaf het moment dat ze zijn huis binnenstapt niet helemaal veilig voelt, vertrouwt ze hem toch. Al snel schaadt hij dat vertrouwen, en niet alleen in hém maar het vertrouwen wat ze heeft in de hele wereld is verwoest...

Sara is de beste vriendin van Viki. Zij is in het begin de enige die weer wat er met haar beste vriendin is gebeurd en ook de enige die weet wíé de dader is. Het voelt voor haar als verraad wanneer ze haar eigen moeder vertelt wat er met Viki gebeurd is, maar ze beseft zich ook dat dát de enige manier is om Viki de hulp te kunnen bieden die zijn eigenlijk kei hard nodig heeft. Ongeacht wat de gevolgen zullen zijn voor hun vriendschap...

Bert is een jongen die bij Viki en Sara in de klas zit. Hij merkt als een van de eersten aan Viki dat ze is veranderd en zelfs zonder te weten wát er gebeurd is besluit hij haar te beschermen. Tegen de grote boze wereld op school, maar ook tegen zijn eigen vrienden. Zonder daar ook maar iets voor terug te verwachten!

Mooiste scène:

Lieve hartsvriendin,
Als achteruit kijken pijn doet,
En vooruit kijken maakt je bang,
Kijk dan naast je, daar sta ik...
Best Friends Forever!
Sara xxx
PS Als je het pakje opent,
Zie je de belangrijkste persoon die op aarde.

Voorzichtig maakt Viki het pakje open. Uh een plat rond doosje met schitterende roze vlinders erop. Viki opent nieuwsgierig het doosje... Een spiegel? Voorzichtig kijkt ze naar de twee spiegelbeelden van haar gezicht... De belangrijkste persoon is... zijzelf.

Vandaag is een speciale dag... En nee, ze is absoluut niet alleen! Ze krijgt hulp. Ze wil goed leren oefenen. Ze is echt vrij, dat wil ze leren voelen. Ze gaat het niet opgeven! Ze wil sterk zijn en terugvechten, geen eeuwig slachtoffer zijn. Ze heeft het gevecht met een wolf overleefd! Dan is ze een overlever, een survivor! Deze dag komt keurig in haar dagboek te staan, met de paarse pen... met hier en daar een krulletje. Ja, dat gaat ze doen!

Dit moment wilde ik het boek het liefst door de kamer slingeren:

Viki is zo bang dat haar hoofd begint te tollen. Wat is hij van plan? Ze begint te huilen.

Patrick: Kijk in mijn ogen. Je hebt me niet goed begrepen. Hou je kop! Je bent toch zo knap.

Zijn grote hand knijpt pijnlijk hard in haar borst. Hevig trekt hij haar slipje naar beneden. Viki begrijpt het niet. Dit gebeurt niet echt! Haar hart bonst als een tijdbom in haar keel. Wat gaat hij doen? Met één arm duwt hij haar brutaal neer op het bed. Hoe meer ze tegenwerkt, hoe harder hij met zijn arm op haar keel drukt. Ze stikt! Help! Ze wil schreeuwen, maar er komt geen woord meet uit haar mond. Alsof iedere letter in haar keel blijft steken. Bah, zijn kwijlende tong zit overal! In haar gezicht, haar oren en haar nek. Hij likt haar helemaal nat. Zijn adem stinkt naar sigaretten. Ze wordt er misselijk van.

Terwijl hij één hand op haar mond houdt, trekt hij zijn broek naar beneden. Hij neemt zijn penis vast en gaat boven op haar liggen. Bruusk duwt hij met zijn andere hand haar benen uit elkaar. Ze wil weg, maar ze kan geen vin verroeren! Hij is te zwaar en oersterk! Ze kan nergens heen. Doodsbang knijpt ze haar ogen dicht en ze voelt hoe hij zijn penis hard in haar vagina naar binnen duwt. Plots voelt ze een scherpe pijn. Hij duwt zich op en neer en maakt een afschuwelijk geluid. Het doet zo'n pijn! Viki voelt een krak, alsof ze in tweeën scheurt! Ze wou dat ze ineen kon krimpen, zich kon oprollen in een bolletje, en tegelijkertijd wil ze hem schoppen, bijten en schreeuwen, maar ze kan niets doen! Patrick wordt steeds wilder en begint te kreunen. Het is een ondraaglijk geluid. Wanneer houdt hij op? Ik ga dood, denkt ze bang...

Stilaan voelt Viki geen pijn meer. Niets lijkt nog echt. Alsof ze gewichtloos hangt te zweven in een doorzichtige zeepbel die haar omringt... als een toeschouwer. Geluiden klinken dof en komen uit de verte, zoals in een tunnel. Eerst is alles omhuld door een fel licht dat beetje bij beetje donkerder wordt... De kleuren trekken weg, alles wordt zwart voor haar ogen. Is ze nu echt dood? Nee, Viki is niet dood... Ze wordt brutaal verkracht!

Dit wil ik later echt nog met iemand bespreken:

Viki strompelt naar de tafel en doet alle moeite om niet te struikelen over Molli, die in cirkels rond haar benen trippelt. Met zijn kopje scheef naar rechts zit hij Viki nu aan te kijken. Zoals gewoonlijk smelt ze en pakt ze hem in haar armen. Hoe zou ze die knuffel ooit kunnen weigeren?

Molli gaat zo hevig tekeer dat Viki hem haast niet kan houden. Als hij haar begint te likken op haar wangen, springt ze op. Haar stoel klettert tegen de grond. Een warme adem hijgt in haar nek.. Ga weg! Lijkbleek van het schrikken duwt ze Molli uit haar armen. Met een smak komt hij neer op de grond. Bang zoekt ze de warme adem en de glibberige tong die ze nog steeds langs haar nek voelt glijden. Buiten Molli en mama is er echter niemand te zien...

Mama: Viki, hij geeft je gewoon een paar likjes, zoals iedere morgen.

Viki: Dat is vies! Ik wil het niet!

Mama: Wat is er aan de hand?

Viki ziet het allemaal weer gebeuren... De kamer, het bed, Patrick, zijn gezicht, zijn grote handen en zijn walgelijke tong die overal zit. Wild slaat ze met haar armen om haar hoofd, alsof ze de beelden als een lastige mug kan verjagen. Bang knijpt ze haar ogen dicht. Bah, ze kan zijn stinkende warme adem weer voelen in haar nek. Nee, niet meer huilen, denkt ze en vooral niets zeggen! Als ze hard genoeg probeert, kan ze al die ellendige troep vergeten. Ze moet gewoon het trucje met de zeepbel weer doen... Daar is het stil, daar doet het geen pijn...

Ik kon niet meer slapen. Geen rust, ik moest eruit. Ik heb ervan gedroomd. Dat stopt toch, hè mam? Die nachtmerries over Viki en... je weet wel. Wat moet ik tegen haar zeggen? Ik weet niet wat ik moet zeggen. Het doet verrekt veel pijn. Hij is mijn beste vriend, correctie, hij was mijn beste vriend. Viki is mijn zus. Hoe kon hij zoiets doen? Is hij dan gestoord, gewiekst of zo, of gewoon door en door slecht? Ik wou dat ik het allemaal niet wist, ik voel me rot. Ik lijk wel een watje. Ik denk dat ik hem haat, ik haat hem echt! Ik wil huilen, maar het gaat niet, het zit vast. Het voelt als een dikke brok, ik dacht dat ik ging stikken vannacht. Het gaat niet... - Bart