Het Roodzijden Nachthemd

Sterren:        >< >< >< ><
Auteur:         A.C. Baantjer
Gelezen:      26-07-2019

Samenvatting:

Een vrouw stuurt vanuit een ziekenhuis een ongewone brief aan rechercheur De Cock (met cee-oo-cee-ka). Hij besluit op haar uitnodiging in te gaan en neemt zijn rechterhand Vledder mee. In het ziekenhuis worden zij op een onverwachte en onaangename wijze verrast. Een man met een grote snor is hen voor geweest: de vrouw is dood. Dit incident leidt tot een op het eerste gezicht onontwarbare kluwen van misdaden, waarbij vrouwen in roodzijden nachthemden op een macabere wijze worden aangetroffen. Voor de twee rechercheurs een zaak die onoplosbaar lijkt.

Het Vonnis:

Wederom een leuk boekje van A.C. Baantjer over De Cock en Vledder. Over zelfmoorden die geen zelfmoord blijken. Over verkrachtingen die geen verkrachting blijken. Over personages die niet zo netjes blijken als ze lijken.

Tijdens het lezen ontdekte ik veel herhaling uit voorgaande boeken. Soms leek het alsof er hele alinea's gewoon uit een eerder boek gekopieerd zijn. Dit vind ik persoonlijk jammer, want hierdoor wordt een serie voor mij algauw langdradiger.

Lievelingspersonage: De Cock & Vledder

Mooiste scène:

De Cock kwam uit zijn fauteuil overeind en schoof 'God is Liefde' opzij. Evelien Eikenroos zat nog steeds op de rand van het bed. Hij had haar bevolen niet van plaats te veranderen. Ze moest binnen het gezichtsveld van het kijkgaatje blijven. Ineens zag hij haar gezicht verstarren. Afwerend stak zij haar beide handen omhoog. Wat er verder gebeurde leek op een te snel afgedraaide film. De Cock zag de rug van Vledder en een flits van het gezicht van een man met een snor. Toen hij uit zijn kamertje kwam, rolden Vledder en de man vechtend van de houten trap naar beneden. De man met de snor was eerder overeind en rende het hotel uit. Fred Prins in zijn carnavaleske uniform rende hem na. Buiten klonk het gieren van remmende autobanden, gevolgd door een schreeuw van angst. Even bleef De Cock van schrik staan. Toen strompelde hij de trap af. In een koddige draf verliet hij het hotel en rende naderbij. Midden op de Prins Hendrikkade, naast een dwars op de rijbaan staande taxi, lag het lichaam van een man. Fred Prins stond naast hem. Zijn pistool in de hand.

Het moment dat ik het boek het liefst door de kamer wilde slingeren:

Langzaam slofte De Cock naderbij. Met zijn voet schoof hij de deur verder open. Aan de andere zijde hing het levenloze lichaam van Sabrine Achterbroek. De dode vrouw was slechts gekleed in een lang roodzijden nachthemd, dat tot aan haar enkels reikte. Het zware elektriciteitsdraad waaraan haar lichaam hing, was diep in haar vlezige hals gesneden. De Cock deed een paar stappen terug. De grijze speurder zocht naar dissonanten, valse tonen in het requiem van een zelfmoord. Het omgevallen krukje aan haar voeten trok geen argwaan. Toch had de oude rechercheur het gevoel, dat er iets niet klopte. Hij liep op de dode toe. Op zoek naar lijkvlekken tilde hij haar hemd iets op. De zachte, zijden stof gleed strelend langs de toppen van zijn vingers. De lijkvlekken die hij zocht, vond hij niet op de plekken waar hij ze verwachtte. Als in een soort trance greep hij een van de fragiele stoelen uit het gelid en liep daarmee naar de deur, waaraan de dode hing. Nadat hij voorzichtig had geprobeerd of de zitting zijn negentig kilo kon dragen, klom hij op de stoel en bekeek boven op de deur naar de insnoering, die de elektriciteitsdraad in het hout had gemaakt. Toen hij van de stoel afkwam, stond zijn gezicht somber. Hij gebaarde naar Vledder.

Rechercheur de Cock:       Waarschuw de meute. Het is geen zelfmoord. Het is moord.

Dit wil ik later echt nog met iemand bespreken:

Bob Verhagen:                 Sarah is een impulsieve vrouw. Ze flapt er onmiddellijk alle gedachten uit die bij haar opkomen. Ze schijnt tegen u te hebben gezegd, dat volgens haar mening Sabrine werd vermoord en dat ik de dader was. Een bespottelijk idee. Ik begrijp wel hoe Sarah tot die gedachte kwam. Sabrine is... was een verschrikkelijke vrouw. Ik dacht dat ik na de scheiding van haar grillen verlost zou zijn, maar dat pakte anders uit. Ik denk dat ik na onze scheiding nog meer heb geleden, dan gedurende de tijd dat mijn huwelijk met haar nog in stand was.

Rechercheur de Cock:      Elf jaar huwelijk... tijd genoeg om een vrouw goed te leren kennen.

Bob Verhagen:                  Ik heb Sabrine nooit gekend... nooit haar karakter kunnen doorgronden. Ze was een zebra-vrouw... zwart-wit... wisselde schaarse momenten van pure tederheid af met lange perioden van boosaardig gedrag. Dan was mijn leven met haar een hel. Ik moet u eerlijk bekennen dat ik haar dood dikwijls heb gewenst... dat ik wel eens heimelijk met de gedachte aan moord heb gespeeld.

Johan Cruijff, onze voetbalheld is hier groot geworden. De broers Karel van het Reve en Gerard Reve groeiden hier op. Jan Mens schreef hier zijn schitterende verhalen... plukte de namen voor zijn romanfiguren van de grafzerken op de Oosterbegraafplaats. Simon Vinkenoog vrijde hier op het Onderlangs met zijn eerste vriendinnetje.                        - Rechercheur De Cock