Echte Mannen Eten Geen Kaas

12-03-2020

Sterren: >< >< >< ><
Auteur: Maria Mosterd
Gelezen: 11-03-2020 tot 12-03-2020

Samenvatting:

Tot haar eerste dag op de middelbare school is Maria een heel gewoon meisje van twaalf. Ze woont met haar moeder en haar zus in een stad in het oosten van Nederland en wil wel wat meer spanning in haar leven. Of stoer zijn, zoals dat groepje jongens dat rondhangt op het parkeerterrein van de school. Hoe zou het zijn als een van die jongens haar vriendje was? Maria's fantasie lijkt werkelijkheid te worden: een van hen, Manou, spreekt haar aan. Wat ze niet weet, is dat Manou een loverboy is.

Zes jaar later schrijft Maria dit bloedstollende verslag van haar jaren met Manou. De jongens die haar haar normale jeugd hebben ontnomen en die de meeste mensen kennen als 'loverboys', waren voor haar pooiers, drugs-, wapen- en mensenhandelaars. Geweld, (groeps)verkrachtingen, handel in meisjes, drugssmokkel: Maria heeft veel meegemaakt en gezien en er een authentiek en onthullend verhaal over geschreven. Openhartig vertelt ze over haar tegenstrijdige gevoelens voor Manou en haar strijd om aan hem te ontkomen: fysiek, maar vooral mentaal. Wat Maria heeft meegemaakt is schokkend; hoe ze erop terugkijkt is buitengewoon ontroerend.

Het Vonnis:

Hoewel dit boek de indruk wekt dat het om een autobiografisch, waargebeurd, verhaal zou gaan, lijkt dat in werkelijkheid niet helemaal te kloppen. Het verhaal van Maria Mosterd wordt erg in twijfel getrokken, want feiten komen niet overeen met haar beschrijving. Zelf ben ik ook van mening dat grote stukken van het boek niet heel geloofwaardig overkomen. Een 12 jarig- of 13 jarig meisje wat een heel mensenhandel-circuit draaiende moet/kan/wil houden? Er bestaat een minimale kans dat dit waar zou kunnen zijn, maar in het geval van Maria die heel impulsief en naïef is lijkt me dat niet heel aannemelijk!

Dat gezegd hebbende, heb ik het boek wel gelezen als een daadwerkelijk waargebeurd verhaal. Het leest heerlijk vlot weg, maar de schrijfstijl is naar mijn persoonlijke mening vrij kinderlijk of misschien zelfs puberaal. Het komt op mij niet over dat het door een 18 jarige geschreven is. Dat neemt niet weg dat het verhaal indrukwekkend, spannend en soms misselijkmakend is...

Jammer dat ook in dit boek wordt gescholden met ziekten (kanker), daarvoor dan ook een halve ster aftrek. Want zelfs als het om 'echte' uitspraken gaat, had ik dit liever anders verwoord gezien! Wat ik daarnaast nog meer jammer vind is dat het verhaal zoals ik eerder al aangaf niet heel reëel op mij overkomt. Ook lijkt het alsof de schrijfster een scheef beeld heeft van mensen met een donkere huidskleur (negers, zoals zij ze in haar boek noemt) en de gemiddelde Antilliaan. Ja, er zitten óók in de betreffende bevolkingsgroepen veel rotte appels. Maar is dat niet bij élke 'bevolkingsgroep' zo?!

Lievelingspersonage: Nikki

Nikki is de beste vriendin van het 'hoofdpersonage'. Zij vindt dat Maria zich vreemd gedraagt vanaf het moment dat Maria met nieuwe vrienden omgaat. Maria spijbelt steeds vaker, ziet eruit alsof ze veel zorgen heeft, gedraagt zich steeds afstandelijker en vertoont ook steeds meer bitch-gedrag. Nikki vertrouwt het niet, haar vriendin doet té vreemd en die jongens zijn ook al zo raar. De jongens zijn stukken ouder dan zij, dus wat moeten ze van Maria? Ze probeert haar beste vriendin te waarschuwen, te behoeden, te redden en te voorkomen dat alles nog slechter zal eindigen. Helaas alles voor niets, want haar bezorgdheid wordt absoluut niet gewaardeerd, door niemand!

Mooiste scène:

Maria: Ik ga haar echt niks vertellen hoor, Manou vermoord me.

Nikki: Wat wil je dan, bij hem blijven? Dat wordt je dood en dat weet je, als je het zegt kunnen ze je misschien helpen, dan kan je eruit komen.

Maria: Trouwens, wat doe jij hier, moet je niet bij Juanez zijn? En wat doet zij schijnheilig, ik zit hier al vier jaar op deze school en nu komt ze voor het eerst vragen wat er aan de hand is. Fuck dat, ik zeg niks.

Nikki: Ik ben bang dat ik net als jij ga worden, Maria. Juanez wilde al een keer dat ik met die Django ging zoenen en hij stelde al voor dat ik doekoes voor hem ging maken.

Maria: En bedankt, je wil niet zoals ik worden.

Nikki: Je snapt me toch wel, ik ben gewoon bang.

Docente: Ik weet allang dat je meer niet op school bent dan wel en ik weet ook dat je, als je hier dan bent, altijd stoned rondloopt.

Maria: Als je het al zo lang weet, waarom heb je dan niks gedaan?

Docente: Ik wist niet wat ik moest doen, maar nu weet ik dat het zo niet langer door kan gaan, dus wil ik weten wat er aan de hand is.

Nikki: Mari, vertel gewoon wat er vrijdag is gebeurd.

Maria: En jij dan, met je Juanez.

Nikki: Ik ben niet zo ver heen als jij, ik wil ook niet de dingen doen die jij hebt gedaan en ik weet ook niet of ik nog wel op hem ben, nu ik jou zo zie. Zo wil ik niet worden.

Ik wist niet wat ik moest zeggen. Ik wist dat ze gelijk had, ik zag er niet uit en het ging ook helemaal niet goed met me, maar om dat van je beste vriendin te horen is best wel lastig. Opeens begon ik heel hard te huilen.

Het moment dat ik het boek het liefste door de kamer wilde slingeren:

Ricardo: Ik weet hoe je je voelt, zo voelde ik me ook op mijn oude groep, maar je weet dat je altijd bij me terecht kan, we zijn matties, oké? Weet je, misschien is het voor jou ook wel goed om terug te gaan, dan weet je weer waar je aan toe bent, wat je moet doen. Het doet me echt pijn als ik je zo zie, terwijl ik weet dat je ook heel anders kan zijn, ik heb je namelijk vaak genoeg gezien.

Maria: Als je mij op deze manier terug probeert te krijgen naar Manou ben je slecht bezig, je moet nog heel wat leren als je echt voor Manou wilt werken, maar dat zal je nooit lukken.

Ricardo: Ik ben al hoger dan een paar maanden geleden en jij moet je mond houden, je weet er helemaal niks van.

Maria: Ik ben Manou gewend Ricar, als je wilt dat ik naar je luister, moet je het toch echt anders aanpakken, ik heb namelijk schijt aan jou.

Ricardo stond op en pakte me bij mijn oor. Hij zei me dat ik moest gaan staan en begon te trekken. Als ik geluid maak, zou hij me wat doen. Hij trok harder. Mijn oor brandde als een gek, maar ik zei niks.

Ricardo: Ik zal ervoor zorgen dat je weer bij Manou komt, ik zal ervoor zorgen dat ik hoger ga komen dan jij en ik zal ervoor zorgen dat Manou je laat verdwijnen, je bent niks voor mij of voor hem, je bent een vieze, smerige hoer die denkt dat ze alles kan maken, ik haat je en ik heb zin je helemaal kapot te maken, je open te halen met een mes. Het bloed uit je te zien lopen. Dat is wat je verdient, jij vieze kankerteef.

Hij trok zo hard aan mijn oor dat ik een scheurtje kreeg bij mijn oorlel. Hij liet los en duwde me heel hard op het bed.

Ricardo: Ik zal ervoor zorgen dat Manou weet waar je bent. Weet je trouwens dat ik elke dag een paar duizend euro krijg, alleen om jou in de gaten te houden? Het enige wat ik moet doen, is weten waar je naartoe gaat als je hier weg bent.

Dit wil ik later echt nog met iemand bespreken:

Ik wist even niet meer wat ik moest doen, nu Manou was opgepakt. Wie nam het nou van hem over? Naar wie moest ik gaan als er iets misging? Waar moest ik nou mijn pakketjes ophalen en wie gaf me nu opdrachten? Zonder Manou was ik nergens, dacht ik. Ik kon me nog herinneren dat hij tegen me had gezegd dat het de bedoeling was dat ik het van hem over zou kunnen nemen als er iets aan de hand was of als hij plotseling verdween, wat wel vaker voorkwam. Het enige wat er op dat moment in me opkwam om te voorkomen dat ik helemaal in paniek raakte, was naar Juanez gaan.

Toen eenmaal bekend was dat Manou was opgepakt, kwamen heel veel jongens naar mij toe als er iets aan de hand was. Gelukkig wou Juanez me helpen om de hele business van Manou op gang te houden en voor ik het wist, was ik degene die ervoor zorgde dat de jongens geld kregen, er kwamen veel jongens die ik nog niet kende, jongens uit Rotterdam en Amsterdam, hele enge jongens, maar ze hadden allemaal 'respect' voor me en niemand durfde me aan te raken. Juanez en ik hielden de administratie bij, Bassim was heel goed in wiskunde, dus hij deed de kas. Hij was best aardig als je samen met hem aan het werk was, in plaats van dat je zelf zijn werk was, als je begrijpt wat ik bedoel. Ik moest paspoorten regelen als er een jongen helemaal in paniek naar me toe kwam en nog diezelfde dag het land uit moest en als ik pech had, moest ik bij sollocitatiegesprekken zitten, als er nieuwe jongens aangenomen moesten worden. Het ging best goed, het was heel druk maar wel gezellig met Juanez en Bassim. We hebben ondanks alle stress best veel lol gehad met zijn drieën. Ik had geen tijd om naar school te gaan om Nikki te zien of voor wat dan ook.

Nu snapte ik pas waarom Manou vaak zo moe was. Hij deed nog veel meer, hij reed meisjes naar adressen en moest overal op bezoek om dingen te regelen en iedereen kwam naar hem toe als er ook maar iets aan de hand was. Hij had natuurlijk ook zijn mannetjes die dat allemaal konden regelen, maar als er beslissingen moesten worden genomen, was Manou degene die dat moest doen. Ik had Juanez daar gelukkig voor.

Je gaat op een plek zitten waar veel verschillende mensen/meisjes komen.
Je gaat op zoek naar een groepje meisjes dat langsloopt, je moet dan letten op de lichaamstaal van elk meisje.
Je gaat kijken welk meisje buiten de groep valt, meestal zijn dat de meisjes die aan de buitenkant lopen. Je kan dat zien aan de lichaamstaal en aan de mate waarin ze bij de groep worden betrokken.
Je probeert de aandacht te trekken van het meisje door, als je een jongen bent te fluiten, of anders te roepen, en als ze omkijkt heb je haar aandacht en ga je flirten, ze loopt door, als ze nog een keer omkijkt, heb je beet.
Je maakt een praatje, je vraagt hoe het gaat, waar ze naartoe gaat en wat ze gaat doen, geeft ze antwoord op je vragen en je ziet aan haar lichaamstaal dat ze zich geen houding weet te geven, dan zit je goed.
Je probeert haar nummer te krijgen of spreekt wat af later die dag, als dat allemaal goed gaat, moet je proberen te zorgen dat ze verliefd op je wordt. Je hoeft daarvoor niet per se cadeautjes en zo te geven, als je het goed aanpakt, kan het makkelijk zonder.
Als je haar zover hebt dat ze smoorverliefd is, als ze geen vader of oudere broer of neef heeft die op haar past, en ze is mooi genoeg, dan kan je haar bang gaan maken, bedreigen, slaan als ze niet luistert, dan kan je haar voor je laten werken.