De Getikte Klok

11-02-2023

Sterren: >< >< >< >
Auteur: R.L. Stine
Vertaald: Wil Homan
Gelezen: 31-01-2023 tot 11-02-2023

Samenvatting:

Plotseling schoot er boven uit de klok een afgrijselijke vogel tevoorschijn. Hij begon meteen oorverdovend te krijsen en met zijn vleugels te slaan. Zijn kwaadaardige kop draaide heen en weer, tot zijn helblauwe ogen uiteindelijk op Michael gericht bleven.

"Hij moet mij hebben," schreeuwde hij angstig. "Doe iets!"

"Bekijk het maar!" klonk de stem van Tara.

Book Crossing ID: 153-16232051

Het Vonnis:

Een boek uit een reeks die ik in mijn tienerjaren stuk heb gelezen; de Kippe(n)vel serie. Ik kwam dit boek tegen in een minibieb in Eindhoven en móést het gewoon nog eens lezen voor mijn boekenblog, dus hier komt 'ie...

Een verhaal over een jongen die zijn zus wil terugpakken op alle keren dat zij hem straf heeft bezorgd. Een plan om de nieuwe koekoeksklok van zijn vader te vernielen, op een moment dat alleen zíj dat gedaan kan hebben. Een poging die totaal mislukt met alle nare, en misschien ook minder nare, gevolgen van dien.

"Wie een kuil graaft voor een ander, valt er zelf in", is een spreekwoord wat mijns inziens prima bij dit boek past...

Een leuk boek, met een vrij simpel geschreven verhaal, gericht op de nieuwe tieners. Toch kwam ik er voor mijn gevoel vrij lastig doorheen, de eerste bijna 75 pagina's.

Lievelingspersonage: Michael Webster

Mooiste scène:

Ingespannen duwde Michael de stoel vooruit, tot bij de klok. Koekoek! Koekoek! O nee, hij begon al. Michael telde radeloos mee. Twee. Koekoek! Koekoek! Vier! Waarom sloeg dat ding zo snel? Hij zette zijn voetje op de dwarslat tussen de stoelpoten en greep de rand van de zitting vast. Koekoek! Koekoek! Zes! Dadelijk redde hij het niet! In paniek greep Michael een spijl van de leuning vast. Hij legde zijn been op de zitting en hees zichzelf omhoog. Koekoek! Zeven! Nog maar vijf...

Eindelijk lukte het Michael op geknield op de zitting te komen. Koekoek! Acht! Hij trok zijn voeten omhoog en ging rechtop de stoel staan. Koekoek! Negen! Michael strekte zich uit en probeerde met zijn armpjes de koekoek te grijpen. Koekoek! Tien!

Meneer Hermans: Hou dat kind tegen!

Snelle voetstappen kwamen dichterbij.

Koekoek! Elf! Iemand greep hem vast en tilde hem omhoog. Hierdoor kwam de koekoek binnen het bereik van Michaels handjes! Koekoek! Twaalf! Met een wanhopige graai kreeg hij de vogel te pakken en draaide hem de nek om. Met zijn kop naar voren gleed de koekoek terug in de klok.

Het moment dat ik het boek het liefst door de kamer wilde slingeren:

Tara Webster: Moet je horen, mam. Tante Sophie schrijft dat Michael nu een grote jongen is. Een grote jongen!

Ze begon spottend te lachen en gaf haar broer een duw met haar elleboog. Michael deed net of hij Tara niet hoorde, maar hij knarsetandde van ergernis. Wat kon hij eraan doen dat hij nog niet zo lang was? Volgens de schoolarts zou het nog wel komen. Ze had voorspeld dat Michael binnenkort de lucht in zou schieten.

Tara Webster: Zeg, waarom vieren we Michaels verjaardag eigenlijk? Zo leuk is het toch niet dat hij is geboren?

Meneer Webster: Het is me er eentje, die zus van jou.

Tot Michaels grote afschuw begon zijn vader te lachen. Geschokt keek Michael hem aan. Wie moest er nou lachen om zo'n stomme opmerking?

Dit wil ik later echt nog met iemand bespreken:

Meneer Webster: Is de klok niet prachtig?

Michael Webster: Prachtig? Ik vind het maar een lelijk ding.

Meneer Webster: Smaken verschillen natuurlijk, maar het is een uniek exemplaar. Er schijnt op de hele wereld maar één zo'n klok te zijn. Ik heb hem gekocht bij Hermans, die antiekwinkel schuil tegenover de zaak. En? Wat vind jij ervan, Tara?

Tara Webster: Ik vind hem hartstikke mooi, pap.

Meneer Webster: Wat een pronkstuk, hè? hij staat al jaren in die antiekzaak. Misschien al wel zolang we hier wonen. Telkens als ik erlangs kwam, werd mijn blik er naartoe getrokken. En na al die jaren heb ik Hermans eindelijk zover gekregen dat hij de klok aan me wilde verkopen. Dat ding heeft wel iets, vinden jullie niet?

Tara Webster: Hij is helemaal te gek, pap, echt waar.

Michael keek zijn zus vol afschuw aan. Wat kon díe griet huichelen! Mevrouw Webster had de klok intussen van alle kanten bekeken. Michael zag dat zijn moeder er ook niets aan vond.

Mevrouw Webster: Wat heb je ervoor betaald? En waarom wilde Hermans die klok nu opeens wel verkopen?

Meneer Webster: Geen idee. Hij zei dat er iets mee was. Een fout in het uurwerk, of zo. Er schijnt in ieder geval iets niet te kloppen. Daarom heb ik er ook niet veel voor betaald. Hermans kon niet precies zeggen wat er mee was. En op het eerste gezicht zie ik niets.

Ik moet met jullie praten. Hebben jullie even tijd? Het is echt heel belangrijk. Luister jij ook, mam? Het lijkt misschien allemaal een grap, wat ik jullie ga vertellen, maar dat is het niet. Pap, mam, de tijd loopt terug! Vandaag is het bijvoorbeeld drie dagen voor gisteren... - Michael Webster