De Dartele Weduwe

Sterren:       >< >< >< ><
Auteur:        A.C. Baantjer
Gelezen:     18-12-2019

Samenvatting:

Kort nadat Charlotte van Hoogendoorn, een jonge weduwe van een bloedstollende schoonheid, op het bureau Warmoesstraat aangifte komt doen van stalking door haar vorige minnaar, wordt haar nieuwe verovering vermoord gevonden. Is de stalkende en jaloerse Boris van der Putten de moordenaar? Of misschien de op wraak beluste Marinus Veldhuizen? Charlotte houdt van mannen met geld, en dat die mannen tientallen jaren ouder zijn dan zij, maakt haar niet veel uit. Chantage en fraude, liefde en passie, maar vooral geld - veel geld - lijken een rol te spelen in deze zaak, die onder de hoede komt van rechercheur De Cock met ceeooceekaa. En hoewel moord altijd gruwelijk is, heft het rechercheteam tot slot bij De Cock thuis het glas op de misdaad. 'Daar danken wij alles aan. Zonder hadden wij geen emplooi.'

Het Vonnis:

Zoals ieder voorgaand boekje uit deze serie, die ik al gelezen heb, is ook deze weer leuk geschreven. Simpele taal, met hier en daar wat uitleg en veel van de vrijwel altijd terugkerende gebeurtenissen. Het leest heerlijk vlot weg.

Ik vind het jammer dat er op een gegeven moment in razend tempo nieuwe verdachten in het verhaal verschijnen. Hierdoor raak ik een beetje de draad kwijt, want wie was nou ook alweer wie?! Was die ene persoon nou iemand die ik verdacht vind, of is die ene persoon juist heel sympathiek? Wanneer de daadwerkelijke dader boven tafel komt moet ik dus ook echt even terug lezen om erachter te komen wie die persoon ook alweer was en welke verbanden die persoon met de slachtoffers heeft.

Lievelingspersonage: Samuel Plasmans

Samuel Plasmans is de voormalige geliefde van één van de slachtoffers. Wanneer deze twee hun relatie verbreken vertrekt hij naar Parijs, maar houdt hij wel goed contact. Hij zet zijn deur dan ook wagenwijd open, wanneer zijn ex een plek zoekt waar hij zich tijdelijk terug kan trekken om te ontkomen aan zijn nieuwe geliefde. Zijn ex komt echter niet opdagen en Samuel wordt steeds ongeruster. Zó ongerust zelfs dat hij zonder moeite de reis terug naar Nederland maakt om poolshoogte te kunnen nemen...

Mooiste scène:

Maurice Grotebroek:        Ik heb die brief tot een prop in elkaar geknepen en weggegooid. Ik was des duivels. Casper had mij uitdrukkelijk beloofd dat hij al zijn bezittingen aan mij zou vermaken. Ik raakte in de war. Ik kon mij op dat moment echt niet meer bedwingen. Ik was woest, ik voelde mij door Casper bedrogen. Ik heb al zijn papieren, zijn correspondentie uit zijn secretaire getrokken en door de kamer geslingerd. Daarna ben ik naar de keuken gegaan en heb het porseleinen servies waarop Casper zo gesteld was uit woede uit de kast gehaald en ik was net bezig om het aan stukken te gooien toen die gorilla binnenkwam. Een gorilla... een boom van een vent. Hij kwam op mij toe en een moment dacht ik dat hij mij ging vermoorden. In paniek ben ik het huis uit gerend.

Rechercheur de Cock:       En nadien niet meer terug gekomen?

Maurice Grotebroek:       Op de Kromme Waal ben ik niet meer geweest. Ik was bang om die gorilla daar nog eens aan te treffen.

Rechercheur de Cock:       Waar wel? Waar bent u wel geweest? Was u in de Hartenstraat?

Maurice Grotebroek:          Dat was een stomme actie. Gewoon klote. Het kwam in mij op dat ik misschien het bedrijfje van Casper zou kunnen overnemen. Die griet begon direct te dreigen dat ze rechercheur De Cock zou bellen. En die vent heb ik niet graag achter mij aan.

Het moment dat ik het boek het liefste door de kamer wilde slingeren:

Maurice Grotebroek:      Er zijn gisteravond in de binnenstad twee rechercheurs op pad geweest en die hebben overal naar mij gevraagd. Ik wil dat niet. Ze moeten mij met rust laten.

Rechercheur Vledder:    U bent Maurice Grotebroek.

Maurice Grotebroek:      Goed geraden. Ik wil niet dat jij mijn portret aan iedereen laat zien!

Rechercheur de Cock:   Ga zitten. Wij hebben gisteravond naar u gezocht omdat wij met u willen praten... rustig, heel ontspannen. Hebt u vanmorgen al wat gebruikt?

Maurice Grotebroek:      Ik heb geen geld. Ik moet eerst scoren.

Rechercheur de Cock:   Waar hebt u vannacht geslapen?

Maurice Grotebroek:      In de open laadbak van een vrachtwagen. Ik hoorde via de tamtam in de buurt dat rechercheurs van de politie naar mij op zoek waren. Ik ben toen maar niet naar het Leger des Heils gestapt... bang dat ze me zouden oppakken.

Rechercheur de Cock:    Waarvoor?

Maurice Grotebroek:      Weet ik veel? Als ze bij de politie de pik op je hebben, dan verzinnen ze wel wat. Die foto hebben ze ook zomaar van mij genomen.

Rechercheur de Cock:   De politie doet niet zomaar wat. Dat is onzin. We gaan niet voor niets naar u op zoek. Wij willen met u praten over de dood van Casper van de Broek.

Maurice Grotebroek:        Die klootzak heeft zich laten vermoorden.

Dit wil ik later echt nog met iemand bespreken:

Rechercheur Vledder:     Deze ansichtkaart is aan jou gericht.

Maria van Overloon:         Prachtig weer hier in Rome, veel liefs.

Rechercheur Vledder:     Kijk maar op het poststempel. Die kaart is twee dagen geleden in Rome gepost. Het lijkt mij zinvol om direct de politie in Rome in te schakelen. Misschien verblijft zij daar ergens in een hotelletje of een appartementje. Ze moet vrij gemakkelijk te lokaliseren zijn.

Rechercheur de Cock:     Daar voel ik niets voor.

Rechercheur Vledder:     Die... eh, die vrouw, die Maria van Overloon heeft drie moorden op haar geweten... drie koelbloedige moorden, met overleg gepleegd. Wil je dat ze daarmee wegkomt?

Rechercheur de Cock:   Ik wil niet dat Peter Karstens mij met een oude truc opnieuw een loer draait. Ik leg het je uit. Je laat iemand in Rome een kaart posten terwijl je zelf bijvoorbeeld ergens in het Zwarte Woud verblijft. Handige Henkie heeft mij zo in een ver verleden een paar maal in de maling genomen. Ik ontving van hem in die tijd bijna dagelijks een ansichtkaart van het Gardameer in Italië met de vriendelijke groeten, terwijl ik hier in Amsterdam geconfronteerd werd met een serie inbraken die duidelijk zijn signatuur droegen. Tot ik erachter kwam dat Handige Henkie die ansichtkaarten door een ver familielid in Italië liet posten.

Rechercheur Vledder:     Jij dacht dat Handige Henkie in Italië aan het Gardameer met vakantie was en dus die bewuste inbraken niet kon hebben gepleegd? 

Rechercheur de Cock:     Een truc. Maria van Overloon is een intelligente vrouw. Ze zal mij beslist geen bewuste aanwijzing geven naar haar huidige verblijfplaats. Ik denk dat Peter Karstens in zijn kist zou liggen te schateren van de lach als ik op basis van die ansichtkaart van zijn vriendin de politie in Rome in gang had gezet. Als ik wijlen mijn vriend Peter Karstens goed inschat, dan kunnen we in de nabije toekomst nog meer van dergelijke ansichtkaarten verwachten.

Dick, jij leeft in het computertijdperk, maar ik vertel je wat een kerfstok is voordat er niemand meer is die je dat kan vertellen. Een kerfstok was nog tot een tamelijk recent verleden een lang, plat, geschaafd houtje, waarop door een kerf werd aangegeven hoeveel men schuldig was. Dit geschiedde bijvoorbeeld nog heel lang bij broodbakkers. Telkens als men een brood haalde, sneed de bakker een kerf in de stok van de klant... en in die van de bakker. De bakker kon dus niet "op eigen houtje" meer kerven maken. Onze taal verarmt. Oude begrippen verdwijnen of worden niet meer begrepen. Wanneer van iemand wordt gezegd dat hij veel op zijn kerfstok heeft, dan betekent dat dat hij of zij veel heeft misdreven.              - Rechercheur De Cock