De Bestemming

08-07-2020

Sterren: >< ><
Auteur: Suzanne Vermeer
Gelezen: 05-07-2020 tot 08-07-2020

Samenvatting:

De thrillers van Suzanne Vermeer staan bekend als de ideale vakantieboeken. Naast haar winter- en zomerthrillers schrijft ze ook spannende korte verhalen. Deze zijn nu verzameld in De Bestemming. Speciaal voor deze bunder schreef Suzanne Vermeer een gloednieuw verhaal; De Scheiding.

In dit verhaal maken we kennis met Madison en Landon Camus in New Orleans. Hun huwelijk is langzaam bekoeld, maar beiden hebben er om financiële redenen baat bij om niet te scheiden. Bovendien is het slecht voor hun imago in de maatschappelijke kringen waarin ze verkeren. Totdat Madison door Landon geconfronteerd wordt met foto's van haar tijdens een uitstapje met een minnaar...

Het Vonnis:

Een boekje met verschillende korte verhalen. De verhalen lezen extreem vlot weg. Dit komt omdat het echt miniverhalen zijn. Zo mini zelfs, dat ik niet echt de kans krijg om mij in ook maar één van de verhalen écht in te leven. Wel zijn sommigen oprecht spannend geschreven, maar om nu te zeggen dat ik door het lezen van dit boekje meer boeken van Suzanne Vermeer zal gaan lezen zou een leugen zijn...

Lievelingspersonage: Sander Dorsman

Het personage van Sander Dorsman is de vinden in het korte verhaal 'Een Vluchtig Gebaar'. Hij is werkzaam als Brigadier bij Bureau Haaglanden, op de afdeling diefstal. Samen met zijn vrouw gaat hij op vakantie. Nog vóór zij in alle rust kunnen genieten van hun welverdiende vakantie, ziet hij op het vliegveld een vreemd tafereel ontrafelen...

Mooiste scène:

Jan van der Velde keek voor de zoveelste maal op zijn horloge. Nadat hij aangifte van zijn verdwenen portefeuille met inhoud had gedaan, nam de dienstdoende politieagent hem nee naar een spartaans aandoend hok waar slechts vier stoelen en een tafel stonden. Het was inmiddels drie kwartier geleden dat hij hier had plaatsgenomen. Op het moment dat hij op wilde staan om poolshoogte te gaan nemen, en te klagen dat ze behandeld werden als criminelen in plaats van slachtoffers werd de deur gepend. Sander Dorsman stapte naar binnen en ging tegenover Jan van der Velde alias Henk zitten.

Sander Dorsman: Wat een toeval dat wij elkaar hier weer zien, Henk. Gisterenavond kwam ik erachter dat op onverklaarbare wijze jouw portefeuille in mijn binnenzak was beland. Ik ben natuurlijk meteen naar het politiebureau gegaan om hem daar af te geven. Drie kwartier geleden werd ik door de politie gebeld. Aangezien ik ze gisteren had verteld dat ik een paar woorden Spaans sprak, vroegen ze of ik als tolk op wilde treden. Geen probleem. Henk is een moordgozer die ik met alle liefde wil bijstaan.

Jan van der Velde: Bijstaan?

Sander Dorsman: Dat weet ik niet precies. Zo goed is mijn Spaans nou ook weer niet. Wat ik begreep, willen ze wat weten over gestolen identiteitsbewijzen en bepaalde geldopnames bij cashmachines hier in de buurt. Zal ongetwijfeld op een misverstand berusten. Jeetje, wat onbeleefd van me. Ben helemaal vergeten me voor te stellen. Mijn naam is Sander Dorsman. Brigadier bij bureau Haaglanden, afdeling diefstal.

Het moment dat ik het boek het liefst door de kamer wilde slingeren:

Madison omklemde de reling boven de stuurhut en schuifelde langs de zijkant. Met een sierlijk sprongetje belandde ze in de kuip van de boot. Landon en Tyler stonden vlak bij de achtersteven de hengels in orde te maken. Glimlachend liep ze naar het tweetal toe. Vanuit haar ooghoek zag ze dat Tyler een mes pakte, zogenaamd om de buik van de aasvissen open te snijden waardoor ze voor de roofvissen helemaal een onweerstaanbare prooi werden. Ze legde haar arm om de schouders van Landon heen. Haar vingers omklemden zijn rechterbovenarm. Ze drukte haar lichaam tegen hem aan.

Voor even had ze hem in een klem, zoals van tevoren met Tyler was afgesproken. Zijn lichaam was nu onbeschermd, elk moment zou Tyler kunnen toesteken. Opeens voelde ze hoe Landon handig zijn linkerarm onder haar lichaam vandaan draaide. Hij trok haar naar zich toe en keek haar recht aan. De blik in zijn ogen was kil.

Voordat ze de kans kreeg zichzelf uit zijn greep los te wurmen, voelde ze hoe een scherp voorwerp over haar rug sneed. Ze gilde het uit toen het mes enkele diepe kerven in haar rug maakte. Door de twee steken in haar bovenbeen zakte ze in elkaar. Landon hield haar in een ijzeren greep, zodat ze als een lappenpop met haar voeten over het dek gleed.

Tyler schoot Landon te hulp. Samen pakten ze Madison onder haar oksels en voor ze het wist zweefde ze in de lucht. Ze schoot door het wateroppervlak. Overvallen door een blinde paniek, voelde ze haar wonden niet. Met wilde armslagen kwam ze boven water.

De boot was enkele meters bij haar vandaan. In een waas zag ze Landon en Tyler op het dek staan. Ze werd afgeleid door een klap tegen haar been. Toen ze weer opkeek zag ze dat ze was omringd door vinnen. Op het moment dat ze het uitgilde van angst, hapte een opengesperde bek toe. Tientallen vlijmscherpe tanden sneden door haar vlees. Terwijl ze de diepte in werd gesleurd, zag Madison in een mozaïek van licht aan het wateroppervlak. Daarna werd het donker en gleed ze weg in een eeuwige duisternis.

Dit wil ik later echt nog met iemand bespreken:

Binnen was Carla nog een beetje verdoofd geweest. Ze had zich zo druk gemaakt. Gelukkig had Bertil zijn pillen gekregen, toen ze uit de cellen werden gelaten. Ze waren vrij! Verbaasd had ze Bertil aangekeken. Die was ook opgelucht, maar leek veel rustiger. Nu stonden ze buiten voor het hotel. Ze waren net uit de taxi gestapt. Carla kon niet wachten tot ze haar man kon vragen wat er nou eigenlijk allemaal gebeurd was. Hoe het zover had kunnen komen. Bertil nam haar bij de arm.

Bertil Doorakker: Kom schat. Eerst naar binnen. Ik moet even liggen. Al die toestanden. Dat is niet goed voor mijn hart.

Carla Doorakker: Zeg, wat is er nu eigenlijk gebeurd? Hebben ze ons echt vrijgelaten of is het een truc? Ik kan het niet geloven. Wat een oelewappers. En waarom keek je niet uit bij...

Haar tirade werd onderbroken door geklop op de deur. Bertil stak waarschuwend zijn vinger op. Rustig liep hij naar de deur. Voordat hij opendeed, keek hij nog even achterom naar zijn vrouw en lachte naar haar. Ze vond dat hij maar raar deed. Wist hij iets wat zij niet wist?

Guido Terpstra: Dag meneer Doorakker, of moet ik zeggen, Groothuis? Goed. Eind goed, al goed. Dat wil zeggen als ik nu mijn aandeel van jullie mooie potje vakantiegeld krijg. O, ik zie dat uw man het u nog niet verteld heeft. Ik heb geholpen om uw arrestatie te regelen en u weer vrij te krijgen. U zou beiden toch een keer gepakt worden. Dit leek ons, uw man en ik, wel een elegante oplossing om dat gevaar voor te blijven. Zo konden we de situatie ook beter controleren. Het was natuurlijk niet zonder risico, maar dat geeft je weer het gevoel dat je leeft. Nietwaar?

Bertil Doorakker: Niet boos zijn, schatje. Volgende keer doen we het weer op jouw manier.

De seks was kort en hevig geweest. De deur was nog maar amper achter hen dichtgevallen of ze lagen al naakt op bed. Het voorspel hadden ze overgeslagen, daarvoor waren ze gewoonweg te opgewonden geweest. Toen Jasper in haar was gekomen, had begeerte alle beheersing overgenomen. Jasper lag op zijn rug. Hij ademde diep in en blies langzaam uit. Een zweetdruppel liep langs zijn ribbenkast. Zijn hand gleed over haar buik naar haar borsten. Zijn vingertoppen streelden haar tepels. Een rilling trok over zijn rug. Hij hield van rijpere vrouwen. Vanaf zijn jeugd voelde hij zich al seksueel aangetrokken tot vrouwen die minstens tien jaar ouder waren. Hun volwassen uitstraling en levenservaring vond hij veel aantrekkelijker dan de jongere vrouwen die met hun trendy kledingstijl en sportschoollijven hun onzekerheid en zelfbewustheid overschreeuwden. Zijn hand gleed naar beneden. Met een hoge stem deed hij een slechte imitatie van Ingrid. Anne luisterde maar half naar hem. Ze was ervan overtuigd dat hij het zou worden en dat maakte hem alleen maar begeerlijker. Hij was de minnaar die haar datgene gaf waartoe haar echtgenoot al jarenlang niet meer in staat was. Wroeging over deze verhouding had ze allang niet meer Het gevoel dat ze nu echt leefde was haar zo dierbaar geworden dat ze er alles aan zou doen om dit te behouden.
- Anne & Jasper